Istnieje takie powiedzenie: "Człowiek na tyle jest młody i zdrowy, na ile młody i zdrowy jest jego kręgosłup". Ze względu na to, że elektryczne impulsy kierujące pracą komórek organów, idą od kręgosłupa, od razu staje się zrozumiała najważniejsza rola kręgosłupa dla ogólnego zdrowia organizmu. Statystyki mówią, że po 35 roku życia, co piąty z nas cierpi na zapalenie korzonków z jednym z licznych syndromów osteochondrozy. Na ogół choroby kręgosłupa, a właśnie do takiej kategorii należy osteochondroza, są źródłem bólu, który w tym czy innym stopniu wpływa na los praktycznie każdego, współczesnego człowieka. Żeby pełniej wniknąć w istotę problemu i uniknąć nieprzyjemności zapoznajmy się dokładnie z kręgosłupem. Kręgosłup stanowi część szkieletu i składa się z oddzielnych kręgów. W kręgosłupie, jak w "futerale" znajduje się rdzeń kręgowy. Od owego rdzenia dwoma parami odchodzą korzonki nerwowe, które w postaci szyjnych, piersiowych, lędźwiowych, ogonowych nerwów przechodzą miedzy kręgami i unerwiają odpowiednie organy. Kręgosłup spełnia główną, wspierającą i amortyzującą funkcję w organizmie człowieka. Liczne wstrząsy powstające w czasie chodzenia, biegania, skakania, są amortyzowane, zarówno kosztem przyjęcia części obciążeń przez dyski międzykręgowe, jak i kosztem właściwych zgięć samego kręgosłupa. W rezultacie takiej amortyzacji nie ulega uszkodzeniu rdzeń kręgowy, serce, wątroba i wszystkie pozostałe organy, położone we wszystkich czynnościach związanych z poruszaniem. Według takiego wzoru, kręgosłup przedstawia sobą złożony i ważny do życia system, którego części stawiające opór i dźwigające, składają się z oddzielnych kręgów, połączonych między sobą międzykręgowymi dyskami, stawami, wiązaniami, mięśniami podtrzymującymi. Przy czym mięśnie szyi i kręgosłupa składają się z dwóch rodzajów włókien mięśniowych. Żywotnie ważna część, tworzona jest przez rdzeń kręgowy i 31 33 pary odchodzących od niego nerwów, "obsługujących" wszystkie żywotnie ważne organy i w ogóle ciało. Pierwsze siedem kręgów posiada największy zakres ruchu i doznają największych obciążeń. Wystarczy zaznaczyć, że nacisk na międzykręgowy dysk między piątym, a szóstym kręgiem szyjnym wynosi 11,5 kg/cm2 podczas gdy nacisk na dysk, położony między piątym lędźwiowym i pierwszym krzyżowym kręgiem, wynosi 9,5 kg/cm2. Dlatego odcinek szyjny jest bardzo wrażliwy. Następne 12 kręgów piersiowych, chociaż są bardziej wytrzymałe, to jednak tworzą masę ruchomych stawów, ponieważ do nich przymocowane są żebra, dwoma stawami na raz. W sumie, w piersiowym odcinku kręgosłupa jest 120 stawów. Widzicie jaka to jest złożona, przegubowa konstrukcja i jak ważnym jest zapewnienie tu prawidłowej koordynacji pracy. Przy tym jeżeli chociaż jeden staw wyjdzie z ładu, z jakiej bądź przyczyny, działa jak klin i narusza całą harmonię ruchów w pozostałych stawach. Dlatego codziennie, niechby nawet nie długie, ćwiczenie stawów odcinka piersiowego jest wprost konieczne. Przy czym zrobić to można tylko za pomocą ćwiczeń fizycznych. Lędźwiowy odcinek składa się z pięciu kręgów grubych, masywnych. Korzonki nerwowe, które wychodzą z kręgosłupa w tych miejscach, znajdują się jakby między młotem a kowadłem, jeżeli uwzględnić, że przy przenoszeniu i podnoszeniu dwóch wiader wody, przestawianiu mebli w mieszkaniu, międzykręgowy dysk, między 4tym i 5tym kręgiem lędźwiowym doznaje nacisku powyżej 500 kilogramów ! Dlatego, nie ma w tym nic dziwnego, że właśnie tutaj najczęściej rozwija się proces patologiczny. Daleko rzadziej cokolwiek dzieje się z krzyżem, złożonym z 16 zrośniętych ze sobą kręgów. I na koniec, kość ogonowa, złożona z 45 szczątkowych kręgów, które często mogą doznać uszkodzenia w momencie upadku i przyczyniać nie mało cierpień. Ruchy kręgosłupa wykonywane są wokół trzech osi: zginanie się i prostowanie, w prawo w lewo, skręty i ruchy koliste. Możliwość takich przesunięć zależy od wielu przyczyn, z których najważniejszym jest stan dysków międzykręgowych. Międzykręgowe dyski działają jak amortyzatory, położone między ciałami kręgów i dzięki swojej specyficznej budowie posiadają możliwość wtórnego podziału pionowych nacisków. Maja one złożoną budowę: zewnętrzna część zbudowana jest z pierścienia włóknistego, zbudowanego z miękkich, kolagenowych włókien, położonych, dla większej trwałości w kierunkach poziomym i skośnym, koncentryczne, jasno białe linie następują kolejno z warstwami opałowej tkanki chrząstkowej. Wewnątrz dysku nie ma włókien, znajduje się tam szklista, miękka galaretowata masa i posiada właściwości pęcznienia. To właśnie zabezpiecza kręgom możliwość resorowania, odsuwając jeden od drugiego, amortyzując uderzenia, równomiernie rozkładając obciążenia po całej płaszczyźnie powierzchni stawowej kręgów. Teraz po wstępnej informacji o kręgosłupie, można przejść do jego patologii. Nazwa osteochondroza pochodzi od kombinacji dwóch łacińskich słów: "osteon" kość i "hondros" chrząstka, zakończenie "oz" oznacza w tym wypadku proces degeneracyjno dystroficzny. Degeneracja jest przeistoczeniem tkanek zdrowych w tkanki niewłaściwe dla danej struktury. Miękkie, kolagenowe włókna przeistaczają się w grubą "zabliźnioną" tkankę, a tkanka kostna ze swoją misterną strukturą, przekształca się w zwapnioną, podobną do kamienia masę. Dystrofia jest skutkiem nieprawidłowego metabolizmu tkanek kręgosłupa z powodu tworzenia złogów, nieprawidłowego jedzenia, mało ruchliwego trybu życia, przeciążeń, przechłodzenia i urazów. Nieprawidłowa postawa, słabo rozwinięte mięśnie grzbietu, brzucha, szyi, noszenie toreb w rękach aktywizują procesy patologiczne. Wobec tego, że po 23- 27 roku życia międzykręgowe dyski zaczynają otrzymywać substancje odżywcze nie z krwi, a sposobem dyfuzji z otaczających tkanek, w nich, w pierwszej kolejności, rozwijają się dwa wyżej wymienione procesy degeneracja i dystrofia. Potem patologiczne procesy przenoszą się na tkankę kostną kręgosłupa, która wciąga w zepsuty krąg liczne stawy i wiązania. W rezultacie dysk międzykręgowy zmniejsza swoje rozmiary (ściska się), jego centralne, miękkie jądro odpowiedzialne za rozkładanie pionowych nacisków, wysycha, dlatego ciała kręgów przybliżają się i zaczynają wywierać swoimi kostnymi wyrostkami nacisk na korzonek nerwowy. Podrażnienie go rodzi te sam ból, który towarzyszy prawie każdemu syndromowi osteochondrozy, a jest ich około 60! Podczas "zgniatania" korzonka nerwowego, który zarządza i stymuluje jakikolwiek organ, funkcja tego organu może zmniejszyć się do 60%. Ale cała zdradliwość osteochondrozy jest w tym, że te degeneratywne i dystroficzne zmiany w kręgosłupie zachodzą w ciszy", niezauważalnie. Człowiek czuje się zdrowy, wykonuje zwyczajną pracę, i przy gwałtownym skręcie, podnoszeniu ciężaru, w wyniku których nacisk na dyski międzykręgowe wielokrotnie się zwiększa, nie wytrzymują one i przygniatają nerw. W tym momencie człowiek czuje ostry ból, nie może się obrócić czy wyprostować. Np. w wysoko rozwiniętej Szwecji, gdzie żyje 10,3 miliona ludzi, z powodu osteoporozy, co roku staje się inwalidami 13 tysięcy ludzi. Jest to obecnie klęska żywiołowa, porównywalna z większymi katastrofami. W zależności od tego w jakim odcinku miał miejsce ucisk na korzonek nerwowy, porażane są odpowiednie funkcje organizmu. Jeżeli to zachodzi w odcinku szyjnym, mogą wystąpić silne bóle głowy, szyi; szyja traci zdolności ruchowe, powstaje meteoropatologia, pojawiają się zawroty głowy, bóle w rękach, w stawach ramion i łokci. Jeżeli nastąpiło porażenie w odcinku piersiowym, to pojawiają się bóle fantomowe, kiedy jakby boli serce, żołądek, czy jelita. Takie bóle, mogą być leczone kilka lat jako spowodowane nie istniejącymi schorzeniami, domagając się coraz to nowych i nowych badań, domagając się zagranicznych lekarstw, i wszystko na próżno. Przy czym takich schorzeń jest znacznie więcej niż można przedstawić. Ale warto by zastosować ćwiczenia na kręgosłup, przeprowadzić konieczną korekcję, tak by urojone bóle znikły natychmiast. Ale jest i drugi wariant porażeń piersiowego odcinka kręgosłupa, które nie wywołują bólu, a działają w ten sposób, że pogarszają funkcjonowanie organów. I tak specjaliści od terapii manualnej mówią, że u wielu dzieci choroby organów układu trawiennego wynikają ze zmian w kręgosłupie. Takie pojawienie się wczesnych symptomów, jak wyjaśnili uczeni, stało się możliwym z tego powodu, że zachodzi powszechna chemizacja produktów żywnościowych. I tak, w mleku zaczęto wykrywać wysokie stężenia antybiotyków, w warzywach i owocach rozliczne nawozy sztuczne. Nasz chleb we współczesnym wariancie jest tak pełen chemii, że zmienia się w największego wroga z powodu częstego i dużego spożywania go przez ludność. Całe to "bogactwo" ma zdolność gromadzenia się w wiązadłach i dyskach międzykręgowych. Dlatego, żeby w pełni "wyprowadzić" z wiązadeł i międzykręgowych dysków cholesterol, sole metali ciężkich, konieczne jest zastosowanie głębokich metod oczyszczania i odbudowania organizmu typu głodowanie. Jeżeli zaszło porażenie w odcinku lędźwiowym, to objawy kliniczne mogą być różnorakie. Ból koncentruje się w okolicy lędźwiowej i nie pozwala ani się zgiąć, ani wyprostować, to znów przeszywa całą nogę od mięśni pośladków do piątej kości, to pojawia się przy ruchu, może pojawić się w nocy, to nagle zaczyna nieznośnie boleć przednia powierzchnia biodra, to ból migruje do mięśnia łydki co przejawia się bolesnym skurczem. W ogóle ciężka osteochondroza kulszowa kręgosłupa może pozbawić człowieka wielu radości życia. Pamiętajcie o tym. Na ogół z powodu podobnych porażeń kręgosłupa mogą być obserwowane zaburzenia koordynacji ruchów, powstawanie mrowienia w różnych okolicach ciała, nie posiadające przyczyny dreszcze czy nadmierna potliwość i wiele innych. Teraz można przejść do środków leczenia i wzmacniania kręgosłupa. Od dawna lud cenił kręgarzy, masażystów (współcześnie nazywanych specjalistami od terapii manualnej). Ich talent zawiera się w rzadkim połączeniu ogromnej siły fizycznej i porażającej wrażliwości palców . Za pomocą swoich rąk i specjalnych metod, wypracowanych przez tysiącletnią medytację, nastawiają kręgi i dyski w takie położenie, które po pierwsze jest właściwe dla kręgosłupa, po drugie usuwa ból. Bezsprzecznie kręgarstwo to wysoce efektywna metoda leczenia. Ale, po pierwsze takich ludzi jest niezwykle mało, po drugie, mogą oni nieść pomoc ograniczonej liczbie ludzi, z prostych przyczyn fizycznych. I tak, S . Samojlenko w ciągu 10 lat pomógł 120 000 ludzi, a rocznie zapada na tego rodzaju choroby 25 milionów! Ale jednak w takim wypadku, kiedy wasz kręgosłup został "naprawiony", nie ma żadnej gwarancji, że kiedy się potkniecie, poślizgnięcie, czy będziecie przenosić wiadra wody, znowu nie wyskoczy wam dysk, i wówczas znowu będziecie zmuszeni zwrócić się do kręgarza, a to wymaga pieniędzy. Dlatego sami powinniście troszczyć się o tak ważny organ ludzkiego ciała jakim jest kręgosłup. I to nie epizodycznie (od czasu do czasu), a nieustannie, ale najlepiej codziennie. Jeżeli przerwiecie zajęcia zapobiegające osteochondrozie, to reakcje patologiczne stopniowo wezmą górę nad reakcjami zdrowotnymi i wszystko zaczyna się od początku. Badania, prowadzone w instytucie naukowo badawczym kultury fizycznej, pokazały, że zajęcia raz w tygodniu dodatnio wpływają na kręgosłup, ale dopiero przy trzech i więcej zajęciach w tygodniu efekty stają się wyraźne i trwałe. I tak trzeba z pomocą ćwiczeń fizycznych zrealizować kilka zadań: a. zahamować proces chorobowy: osłabić zgniatanie dysku międzykręgowego, odblokować segment międzykręgowy, wzmocnić wiązania i i wg tego modelu obniżyć intensywność procesów degeneracyjno- dystroficznych; b. aktywizować reakcje zdrowotne, przyspieszyć wzrost zdrowej, kolagenowej tkanki w dysku międzykręgowym, wzmocnić tkankę kostną, polepszyć ukrwienie, aktywizować wzrost gorsetu mięśniowego; c. co pewien czas oczyszczać chrząstki i wiązania z chorobotwórczych nagromadzeń napływających do nich z pożywienia. Następująca klasyfikacja ćwiczeń pomoże wam w tym:
1. Ćwiczenia ukierunkowane na dekompresję różnych odcinków kręgosłupa. To może być wiszenie na drążku, szwedzkiej ściance. Konkretnie dla szyjnego odcinka skłony głowy w różne strony, obroty; dla odcinka piersiowego jest właściwe podciąganie się na drążku; dla odcinka lędźwiowego unoszenie nóg w zwisie na szwedzkiej ściance, kołysanie nogami w zwisie na boki i krążenia. 2. Ćwiczenia na zwiększenie ruchomości zblokowanego fragmentu kręgosłupa, w którymkolwiek z jego odcinków. Do tej kategorii ćwiczeń należą: stopniowe rozciąganie zblokowanego segmentu przy pomocy kołysania, skłony i skręty. Na początku należy realizować te ćwiczenia ostrożnie, później zwiększać dawkę. 3. W związku z tym, że kręgosłup podtrzymywany jest przez wzmacniające i fizyczne włókna mięśniowe, konieczne jest wykonywanie tak dynamicznych jak i izometrycznych ćwiczeń. Dla odcinka szyjnego odnoszą się dobrze skłony i skręty z zewnętrznym oporem (z własnymi rękami, z obciążeniem itd.) stójka na głowie, mostki i kołysanie się w tym położeniu, pozycja "ryby" w jodze. Dla piersiowego odcinka różnego rodzaju siłowe skłony w przód i z powrotem, w lewo w prawo, pozycja "latawca" w jodze, mostek, a także kołysanie się leżąc na brzuchu "łuk" w ćwiczeniach jogi. Dla lędźwiowego odcinka korzystne są różnego rodzaju skłony. Statycznie świetnie ćwiczy lędźwie pozycja "konika polnego". 4. Pływanie w ciepłej wodzie różnymi stylami pozwala łatwo i przyjemnie "postawić" wszystkie kręgi na swoim miejscu i odbudować ich wzajemną ruchomość. W wodzie ciało człowieka traci ciężar, a w ciepłej wodzie mięśnie dobrze się rozluźniają i oswobadzają ściśnięte i zablokowane dyski międzykręgowe. Ci, którzy często cierpią na zaostrzenie osteochondrozy, powinni z ostrożnością odnosić się do chłodnej wody. Chłodna woda może wywołać dodatkowe skurcze mięśni i zaostrzyć chorobę. 5. Ćwiczenia, nakierowane na rozwinięcie optymalnej gibkości kręgosłupa. Do tej kategorii należą asany jogi i mocne rozciągnięcia. Polecam wam żebyście z przytoczonych ćwiczeń wybrali, z każdej kategorii po l, 2. Otrzymacie zestaw, pozwalający wszechstronnie wzmocnić kręgosłup. W miarę wytrenowania komplikujcie ćwiczenia i zwiększajcie obciążenia. Ogólny czas trwania takiego kompleksowego treningu powinien być nie krótszy niż 10 i nie dłuższy niż 40 minut. 6. Przetrenować same dyski międzykręgowe pozwolą wam różnego rodzaju wibracyjne ćwiczenia wibrogimnastyka, chodzenie, bieganie. Rytmiczne uciski, powstające w czasie biegu (chodzenia itd.), zmuszają dyski międzykręgowe do pęcznienia, to jest do wchłonięcia otaczającej cieczy, co znacznie polepsza ich odżywienie, a jednocześnie ćwiczy właściwości resorujące. Bez podobnych treningów, znajdujące się zawsze w jednym położeniu dyski tracą te właściwości. Poleca się zachowanie reżimu żywieniowego i nie odwadnianie bez specjalnej potrzeby organizmu. Odwodnienie bardzo silnie wpływa na stan tkanki chrzestnej, wiązań, mazi stawowej. 7. Periodycznie przeprowadzane oczyszczanie organizmu głodem. Z jego pomocą możemy w sposób pełnowartościowy oczyszczać tkankę chrzęstną ze szkodliwych substancji. I tak nawet trzydniowa głodówka gwałtownie zwiększa gibkość, a siedmiodniowa tym bardziej. I tak odpowiednio, z wyżej wymienionymi rekomendacjami i stopniem zdrowia kręgosłupa możecie samodzielnie dobrać odpowiednie ćwiczenia i realizować je przez kilka minut dziennie. Pamiętajcie, że nie ma takich lekarstw, które sprawiłyby, że wasze dyski międzykręgowe, wiązadła i mięśnie kręgosłupa stałyby się silniejsze, wytrzymałe i elastyczne. Wszystko to mogą sprawić tylko ćwiczenia fizyczne.
Commentaires